DAG 58 - donderdag 25.06.2015 NONETTES

DAG   58  -  Nonettes -  donderdag  25.06.2015

Hier is het nu echt echt stil, alleen de vogeltjes hoor je fluiten. Dus weer een goede nachtrust gehad.Ik ga al direct het bos in en laat Droopy wat lopen en dan haal ik mijn verse croissants af aan de receptie. Maar nu is het een mijnheer die er zit. We praten een beetje ik in Frans met haar op; maar we begrijpen elkaar toch.

Dan lekker ontbijt met lekkere sterke koffie.

Ik geraak niet zo goed in  gang ;  maar dan zet ik mijn twee shorten in wat sop, mijn laatste beetje waspoeder, en terwijl poets ik mijn mini badkamertje, dus ik ben snel klaar. Ik ga aan de wasbakken mijn shorten spoelen en hang ze dan op de wasdraad te drogen.

Dan lees ik de laatste pagina’s van mijn boek; zit nog wat te puzzelen maar de steekbeesten laten me niet met rust. Ook zie ik Droopy geregeld van plaats veranderen want ook hij heeft er last van. En ze steken fameus hoor; je voelt ze gewoon steken; wat  zijn het een soort vliegen, kleine dazen en een soort mug die je ook echt voelt steken, ’t is net of er iemand met een dikke naald steekt.

Ik ben ze beu die kleine venijnige steekbeesten dus  inpakken en wegwezen!!!

 Ik ga het dorp eens bezoeken; het is maar 2km van hier maar wel 20% stijl omhoog. En ik heb weer te lang gewacht om te vertrekken en het is middag dus het heetst van de dag.

 Ik zelf heb er niet zo heel veel last van want er staat een licht windje. Maar ik voel de hitte van de weg af komen en ik vraag me af of Droopy daar aan zijn poten geen last van heeft. Ik heb dikke wandelschoenen aan. Maar hij stapt flink mee dus ik denk dat het o k is.

 Het is toch wel puffen en zweten om boven te komen; en nergens geen stukje schaduw. Gelukkig heb ik mijn staphoedje op, het is misschien niet zo elegant; maar het houd toch de felle zon weg van mijn hoofd en mijn ogen. Anders heb ik binnen de kortste keren hoofdpijn.

 Net voor ik de eerste huizen van het dorp zie is er een picknick bank onder de bomen en veel schaduw; dus daar zetten we ons even en geef Droopy wat te eten en vooral te drinken. Ik neem ook een flinke slok van het nog frisse water en eet een platte kaasje. Het uitzicht is er werkelijk prachtig. En zooooo stil en rustig.

Na wat gerust en genoten te hebben stappen we verder het dorp in.  Ik wil nog hogerop;  van beneden kan je een kruisbeeld zien staan ; helemaal op de top van de berg en daar wil ik heen.

Ik trek ondertussen verschillende foto’s want het is een oud gezellig dorp.

Het laatste stuk is echt een hele klim, langs paadjes met grind stijl omhoog;  dus ik moet goed uitkijken dat ik niet wegschuif.  Er staat een wegwijzer dat er ruïnes van een chateaux zijn bij het kruisbeeld; EN  (tromgeroffel) ik ben er geraakt.  Wat ik allemaal al niet doe hé  om jullie mooie plaatjes te  bezorgen (grapje)  Het uitzicht is grandieus. Een beetje op het dak van de wereld.

Dat zal je in Zwitserland en Oostenrijk nog wel meer hebben, of in Nepal  waar Cindy geweest is.!

Van het kasteel is niet veel meer te zien ; enkel wat stenen, dus zet ik me op één van die stenen in de schaduw om wat te rusten; en eet een croissantje uit het vuistje; en drinken we het laatste water op. We wandelen meer het centrum van het dorp in en daar staat nog een echt kasteel, of grote villa of ?????????? ik weet het niet maar wel veel recenter. Ook een heel oud kerkje en op het marktplein zie ik een  terrasje waar we iets kunnen drinken, blijkt een crèpperie, te zijn maar spijtig genoeg niet open.

Dus wandelen we door naar de andere kant van het dorp; want volgens de eigenaar van de camping kan je ook langs het bos terug wandelen. En ja ik zie al snel een bekend punt waar ik gisteren ook gewandeld heb;  dus ik ben gerust dat ik niet verloren zal lopen.

Ik ben weer blij dat ik aan de Trollenmobiel ben en zet me buiten met een lekker fris pintje. En schrijf mijn blog nu het nog kan; want ik heb maar tot  de namiddag Wi-Fi betaald.

Naast mij is een Engelse camper komen staan en de mensen spreken me al direct aan door de hond natuurlijk. Zij hebben er verschillende gehad en allemaal gestorven van ouderdom. Het is de eerste maal dat ze zonder hond op vakantie zijn. Hele vriendelijke mensen.

Vanavond staat er pizza op het menu. Minder dan een km van de camping is een pizeria, en ik hoop dat hij vanavond ook open is; deze middag ben ik er  gepasseerd en toen zat er volk.

En verder ga ik nog mijn trip voor morgen plannen; richting de Loire; en dan op tijd mijn bedje in.

’s Nachts koelt het behoorlijk af; ik heb mijn dikke dons er terug moeten op leggen.

Ik hoop maar dat ik nog wat mooi weer mag hebben voor ik thuis ben.