DAG 55 - maandag 22.06.2015

DAG  55  - Maandag  22.06.2015-  weer vertrekken naar  Aigues Mortes

Ik heb heerlijk geslapen, wat is het hier rustig je hoort alleen maar de vogeltjes fluiten. Geen auto’s, geen camions als de werkdag begint; zalig.

Gisterenavond is er nog een Oostenrijks koppel toegekomen met de motor. Ze kwamen van Marokko, dus dat is nog wel een eindje verder dan dat ik gereden ben.  Dat zou mij ook wel bevallen.De man is niet meer piepjong ik denk mijn leeftijd maar de vrouw ziet er nog wel wat jonger uit.  Ze zetten hun tentje op en met de motor kan je natuurlijk niet veel meesjouwen; dus zijn ze snel klaar. Twee piepkleine stoeltjes, en ik zie ze een beetje sukkelen om te eten, dus ik bied hun mijn tafeltje aan om te gebruiken en daar maken ze dankbaar gebruik van. Wel een beetje grappig, ze dragen zo’n open helm en een zonnebril en dat maakt dat hun neus echt donker-donkerbruin is en de rest van hun gezicht koffie met melk.

Als ik uit de camper kom hebben zij hun tentje alweer opgevouwen. Dus ik zeg dat is  “eine blitzbesuch”  en ze vertellen me dat ze verder willen een beetje dichter bij het water en dan richting Oostenrijk want hun 4 weken vakantie zijn bijna op.

Dus ik heb even snel gedoucht en met Droopy een toertje gemaakt en dan ontbijt, en dan is het mijn beurt om alles op te kramen.

Tegenover mij staat een knappe mobilhome een  “MAN”  en ik hoor dat de mensen Nederlands praten alhoewel er een  Spaanse nr.plaat op hangt. Daar heb ik al een tijdje naar staan kijken ; maar nu heeft hij zijn koffer openstaan en ik zie dat er een echte oude mini in staat. Dus ik trek mijn stoute schoenen aan en spreek de man aan en vraag of ik een paar foto’s mag nemen. Ik had al wel gezien dat dit ook geen nieuwe is maar een oude die opgeknapt is.  En als ik het hem vraag bevestigd hij mijn vermoeden. Het is  van origine een camper die in Duitsland gemaakt werd alsook de mini cooper, terwijl dit toch een Engelse auto is van oorsprong. En hij heeft hem zelf helemaal opgeknapt. Prachtig.  Ook zij vertrekken naar andere oorden.

Net als ik; maar ik rijd eerst een klein stukje terug waar ik de groothandel in aardewerk heb gezien. Ik vind ze allemaal even mooi dus is het moeilijk kiezen.  Ik dacht om hier een stukje goedkoper af te zijn als ergens in de toeristische souvenierswinkeltjes, maar ze zijn zelfs nog ietsjes duurder dan in de winkels in Peniscola. Een halve euro, maar toch. Ook zij zijn er natuurlijk  vooral voor de toeristen die hier passeren.

Ik heb toch mijn keuze gemaakt en de man pakt alles stevig in en ik kan ermee vertrekken. Voorzichtig zet ik de doos ergens in een kastje zodat hij zeker niet van hier naar ginder kan schuiven.

Want ik heb deze reis al genoeg broks gemaakt. Een paar dagen geleden had ik ook weer zo’n voorvalletje, ik ruim alles op buiten om naar binnen te gaan om te slapen en ik buk mij om iets op te rapen, en met naar boven te komen stoot ik mijn hoofd tegen  het bovenste gedeelte van de deur. Die kan je in twee delen om half open te zetten. Heel het bovenste deel van de deur eraf. Daar stond ik met een rode kop. De mensen zullen wel gedacht hebben dat die oude camper helemaal uiteen aan het vallen was. Gelukkig was ze enkel uit de hengsels gekomen en kon ik hem er makkelijk terug inhangen.

Mijn reis gaat vandaag naar Aigues Mortes; ik heb een tip gekregen van Gerdje , dat ik het daar ook wel mooi zal vinden. Dus heb ik mijn trip naar daar uitgestippeld. Er zijn geen campings in de buurt maar wel twee parkings voor campers. Het is zo’n 226 km rijden. Perpignan – Narbonne – Montpellier.

Het is goed rijden maar weer heel warm.  Dus zet ik de zijramen een heel stuk open zodat we gratis airco hebben.  Als je zo alleen reist zonder radio zonder praatpartner dan gaan je gedachten weleens met je op de loop. Misschien weten jullie wel dat er in het zuiden dikwijls langs de weg kraampjes staan om fruit te verkopen. Dus ik zie een bord dat zo’n verkoop aankondigt , “tous les produits pour le peche” En ik denk ahhh hier hebben ze buiten  pechen , ook nog van alles van perziken gemaakt. Dat was maar  één seconde hoor toen viel hem…. Alles voor de visser.

Ik moet de afslag Montpellier – est hebben nr 29 en dan rechts afslaan naar de D66. Maar zoals wel meer gebeurt wijst de pijl voor de  D66  rechtdoor. Dus ik rijd rechtdoor. Weer helemaal verkeerd natuurlijk. Smalle baantjes waar ze dan ook nog aan het werken zijn; en ik blijf gewoonlijk optimistich, seffens zie ik wel een bordje ………… 1e rotonde verder 2^e rotonde verder 3..4…niks bord dan zie ik op een rotonde een Lidl, dus sla ik 2 vliegen in één klap, ik zet me op de parking doe boodschappen en dan kan  ik de weg vragen. De verkoopster weet het niet goed maar achter mij staan er 2 heel vriendelijke dames en die begint het uit te leggen , maar zegt ze wacht even ik heb een kaartje van de streek in mijn auto en dan kan ik het je laten zien. Inderdaad ze komt met haar wagen tot bij mij gereden en laat het me zien en schrijft alles op een briefje. Je ziet er bestaan echt nog wel lieve mensen.

Nu snel mijn boodschappen weg zetten en naar Droopy want die zit in de warme camper, en ik durf geen raam meer laten openstaan of hij klimt erdoor. Alleen de dakraampjes zet ik wel open hoor, alleen mag ik die dan weer niet vergeten sluiten als ik door rijd.

Het is nog een hele lijst met dorpen die ik moet passeren , dus het duurt nog bijna een uur voor ik op mijn bestemming ben. Al bij het binnenrijden zie ik dat het mijne meug is. En nog een extra geluk de camperparking is supergoed aangeduid en ligt op 200m van het stadje. Het is wel een gewone parking maar toegelaten voor Campers. En betalend natuurlijk. 9.40 euro/24u  dat valt nogal mee. Je krijgt er wel niet veel voor buiten een staanplaats en water.

Aigues Mortes is een oude omringde stad. Het is een soort burcht die bescherming bied voor zijn inwoners. En er wonen ook echt nog mensen binnen de muren.  Het is een vierkant  met op elke hoek een hoge toren en aan elke zijde ,ik denk drie poorten waarvan er één voor de auto’s is en de andere voor de voetgangers.  Alleen de inwoners mogen natuurlijk maar binnen met hun auto’s. Het is er echt gezellig, smalle straatjes met allerlei winkeltjes en restaurantjes, en bij sommige heb je het gevoel dat je in de jaren 40 of zo beland bent. Ik heb het echt naar mijn zin.Ik loop straatje in en uit en bekijk de menu kaart van verschillende resto’s en ga me eens lekker verwennen vandaag met een lekker etentje op het gezellige marktplein. Daar staat in het midden een ridder St.Lovis of zoiets, blijkbaar is er ook nog een heel verhaal aan verbonden ; maar dat zal ik eens op google moeten zoeken.  Ik bestel een menu  als voorgerecht een slaatje van geitenkaas met spekjes, hoofdschotel steak , en als dessert ijs met fruit. Niet slecht , maar ne goeie steak moet je toch bij ons eten hoor. Toch ben ik tevreden en is het een mooie dag geweest.  Ik wandel nog wat rond de burcht maar daar is niet zo heel veel meer te beleven dus wandel ik stillekes terug naar de Trollenmobiel. Naast het kleine haventje zie ik dat er zout word gewonnen, drie grote hopen liggen er klaar. Ik denk even “Moet er nog zout zijn??”

Rond de burcht is een mooi grasveld aangelegd en  we gaan naar de camper Droopy zijn speelballen halen en een  beetje spelen, dat vind hij reuze. En we hebben de laatste tijd niet veel kans gehad. Hij loopt zijn longen uit zijn lijf en heeft er veel plezier in, maar ik stop op tijd want hij hijgt altijd zo vreselijk dat ik bang ben dat hij iets zou krijgen.

Als we terug zijn probeer ik de ijskast nog eens op gas want met al die boodschappen erin zou het toch wel spijtig zijn nu het zo warm is dat alles slecht zou worden. En na een hele tijd en veel proberen slaat hij aan. JOEPIE.

Ik zet me naast de camper en lees nog wat tot het tijd is om te gaan slapen. Maar het is nog zo warm en ik heb heel de dag fameus gezweet, dus neem ik weer een koude douche, dat frist toch op en dan slaap ik beter.