Dag 53

DAG  53 -  zaterdag   20.06.2015   -  laatste halte in Spanje

Alhoewel het zaterdag is word ik toch gewekt door , camionetten die bij het bedrijf achter mij op en aan rijden.  Maar het is al 08.30u dus tijd om op te staan; me aan te kleden en even op wandel met Droopy. Ik heb een weggeske ontdekt dat langs de vele winkels achteraan loopt en waar Droopy even los kan lopen. Het ruikt er lekker naar versgebakken brood.

Ik wil geen tijd verliezen en begin alles in te laden en goed vast te zetten ontbijten doe ik wel onderweg. Ik maak nog even het toilet leeg en vul wat schoon water bij.

Ik heb twee koeken naast me gelegd en een flesje drinkyoghurt, ik kan dat dan wel opeten als ik op de juiste baan ben. Vermits de autobaan langs het  industrieterrein loopt denk ik dat ik er misschien zo op kan geraken, ik rijd even rond de winkels maar moet toch de smalle weg terug nemen waarlangs ik gekomen b en.  Daar wat verder staat het al aangegeven.

Ik kan kiezen voor de péage of voor de gewone weg, een soort route national. Ik neem deze omdat dat volgens mij toch goed rijden was. En gratis. Maar algauw  twijfel ik toch aan mijn beslissing. Langs een smalle weg kronkelen we de berg op de éne  bocht na de andere, je mag er maar 30 – 40 of soms 60km /u  rijden maar dat vind ik snel genoeg en je kan soms ook niet sneller. Wat ik nog akeliger vind is dat er ook fietsers rijden. Als er tegenliggers zijn, kan je ze niet voorbij steken en moet je er achterblijven!  Zo reed ik achter één die sneller dan ik de berg op reed, akelig hé, ik was hem zelfs een tijd je uit het oog verloren, tot ik hem toch inhaalde en hem eindelijk voorbij kon rijden. Ongelooflijk wat een kracht die in zijn benen moet hebben.  Ik vond het een beetje stresserend maar tegelijkertijd ook heel mooi. Net als in de film, links de bergwand en recht de afgrond, daar zag je de zee glinsteren door de zon. Prachtig om zien. Er waren enkele kleine parkings waar je kon stoppen voor het uitzicht, maar ik twijfel dan altijd zolang dat ik er elke keer voorbij rijd. En ze zijn dan ook maar heel klein.! Ik was toch opgelucht toen ik de berg voorbij was en dan toch op de snelweg terecht kwam waar je dan ook niet voor moest betalen.

Nu kon ik eindelijk mijn ontbijt opeten.

Aan Barcelona moest ik wel péage betalen maar dat viel goed mee.  Het was  daar de éne tunnel achter de andere, zoals in Parijs.  En na Barcelona richting Girona en dan richting Frankrijk.Tussen deze twee was het vreselijk druk  alsof de spanjaarden ook met vakantie zijn of misschien een week-endje naar de zee naar de  De Costa Brava . Veel bekende namen paseren  de revue, Malgrat de Mar, Blanes,Lloret de Mar, Palamos….

 

Zo’n 20km voor de grens heb ik nog een camping gepland waar ik twee nachten wil blijven, “afscheid van Spanje” De reden waarom ik soms een camping neem , is dat deze veel beter staan aangegeven in de campinggids staat er gewoonlijk al een wegbeschrijving: “ afrit 2 als je van Barcelona komt op de snelweg AP7 , dan  de N11 richting frankrijk en dan de borden volgen” Zo snel je op de juiste baan zit hangen er meestal al borden  die de camping bewegwijzeren.

Nu heb ik gekozen voor de enigste camping in de omgeving,  die dan ook nog eens betaalbaar is; camping     “  Les Pedres” in Capmany .  Ze ligt wel een paar km van de weg af maar ik kan ze toch makkelijk vinden. Nog een pluspuntje de eigenaars zijn nederlanders wat het spreken ook wat makkelijker maakt.

Ik zoek me een goed plaatske uit en installeer me. Als ik de electriciteit aansluit zie ik dat ik een stuk camper verloren ben. T.t.z.eer gisteren heb ik geprobeerd de ijskast te repareren JJJ ze wilde weer niet op gas draaien, en die belgische man zei dat ik eens moest kijken of er geen stof  aan de achterkant hing dat dat het probleem soms op lost.  Dus ik haal mijn schroevendraaier boven en vijs de rooster eraf aan de buitenkant, wat een smerig karweike was want iemand had er iets tussengespoten dat vreselijk plakte.  Niks te zien, terugdichtgedraaid , andere rooster opengevezen, niks te zien, een stukjes eens uitgeblazen en als ik hem er terug op wil vijzen valt er een stukje van het schouwke af, dus moest ik de onderste rooster er ook weer afhalen. Met de bovenste er terug op te vijzen is er een stuk afgebroken en hing het niet meer zo goed vast, dus dat stuk is letterlijk gaan vliegen. Maar eigenaardig genoeg kreeg ik ze in gang de ijskast.

Ik maak  een slaatje en eet een stukje brood en probeer wat te rusten. Maar toen  ik de weg afdraaide had ik een groothandel gezien in aardewerk en dat spookte door mijn hoofd , daar wil ik eens gaan kijken.

Dus zijn we op stap gegaan, maar het was toch verder dan ik dacht en zijn we maar onverricht ter zake terug gekeerd. De weg was ook te gevaarlijk om op te wandelen en met de auto lijkt het niet zover tot je er te voet naar toe moet. Ik denk toch zo’n km of 5km daarbij is het ook weer heel heet.

Maar ik denk dat we onweer krijgen, het is al heel de middag en avond vreselijk aan het waaien. Vanmiddag had ik mijn luifel opengedraaid omdat het anders naast de camper veel te heet was maar die klapperde vandeeg in de wind, voor de wandeling heb ik hem maar weer opgerold.  en toen we terug kwamen van de wandeling kon je haast niet buiten zitten, er waaide van alle dennennaalden rond en dan ben ik na het avondeten maar binnen gaan zitten terwijl het eigenlijk nog steeds warm is.

Zo kon ik mijn blog weer eens bijwerken. Ik hoop dat jullie het ook nog leuk vinden, maar anders is het voor mezelf een hulp om me alles weer voor de geest te halen want je bezoek t zoveel plaatskes dat je niet meer weet waar was dat en waar was dit.