vrijdag 26 juni 2015
DAG 59 ST.Paul de Vérelin
DAG 59
- vrijdag 26.06.2015
St.Paul de Vérelin
Ik moest gisteren iets innemen voor de pijn , om te kunnen
slapen.Wat rugpijn en beginnende hoofdpijn. Die rugpijn kan ik verklaren; te
veel en te stijl gewandeld; de hoofdpijn misschien van de zon of van de paar
pintjes die ik gedronken had. Alhoewel HEINEKEN???? Maar ik doe er een beetje
witte limonade bij dan gaat dat beter binnen JJJJ
(grapje) Het smaakt me wel . Heb goed geslapen en vermits ik er vroeg in lag
was ik ook al vroeg wakker.
Als ontbijt geen croissants deze keer maar havermoutse pap
met een appeltje erin; ook lekker.
Het vriendelijke Engelse koppel was al vertrokken en daar
had ik niks van gehoord!
Alles is weer snel ingeladen en dus ben ik vroeg al op pad.
Ik moet richting Clermont Ferrand en dan afslaan richting
Lyon. En ergens daartussen heb ik een camping uitgezocht in een klein dorpje
langs de Loire; St.Paul de Vérelin.
Het is weer heel mooi rijden maar kuchen en puffen om boven
te geraken. Maar op de top; het uitzicht dat je dan hebt gewoon prachtig. Het is hier ook veel groener, heel veel
naaldbomen en daartussen ook veel graanvelden. Ik passeer “Les forets noir” de
zwarte bossen. Ik rijd meestal op een hoogte van 800 tot 1200 m vandaar dat
puffen natuurlijk.
Het is niet zover dan ik gedacht heb en waar ik de snelweg
afga zie ik al direct de borden die ik moet volgen, en deze keer rijd ik niet
verkeerd. Ik kom al na zo’n 8 km borden tegen St Paul de Vérelin maar voor de
camping moet ik het dorp voorbij en afdraaien een klein weggeske in. Vandaar
tot aan de camping is nog 5km. Maar als
ik zeg smal dan meen ik ook smal. (zie foto’s) Het is hier heel afgelegen, een
beetje TE ! ! zelfs in het dorp is niks , helemaal niks.Ik had nochtans
boodschappen moeten doen want ik heb geen brood meer of geen vlees.
Dus ik rijd heel voorzichtig verder en kan het bijna niet
geloven; ik zeg een paar maal tegen mezelf “dit kan niet waar zijn ! !” Dit is
niet echt !!” Als hier een tegenligger
aankomt zitten we in de problemen. Opzij kan niet en ik ga zeker niet achteruit.
Af en toe zie je zo wel een klein stukje
naast de weg, waar je veilig een stukje opzij kan maar dan moet je wel
op tijd gezien hebben dat er één aankomt. Ik denk zelfs als het ook een camper
is of een caravan dat je vast zit.! Enfin niks aan te doen, maar ik kan je
verzekeren dat op zo’n moment 5km lang duurt. Zelfs Droopy laat een paar maal een jank horen die denkt
ook wat is dat??? Ik geloof zelfs dat de weg doodloopt op de camping. Ik zet me
op de bezoekers parking en blaas even pfff uit.
Ik wilde eerst 2 nachten blijven maar denk dat het er maar
één zal worden. Ik zeg direct tegen de
manager , cette route, c’est pas normal hé?!?! . Maar hij vind het geen
probleem, je kan toch ver genoeg zien als er iemand aankomt.
Gelukkig is er wel een restaurant dat alleen ’s avonds open
is ; en de vrouw heeft nog een brood in de diepvriezer; dus ben ik gered.
Het is wel een mooie camping en helemaal tegen de Loire
gelegen. Met veel bomen voor schaduw ; een
zwembad, een strandje , dus je kan ook in de rivier zwemmen.
Ik maak even een wandeling om alles te verkennen en om
Droopy uit te laten , en dan eten we een beetje.
Ik ben van plan om met een speeltje Droopy in het water te
krijgen. Maar het speeltje zinkt direct naar de bodem. By By ! ! Dan maar de
goedkope ouderwetse beste stok tak. Eerst een beetje en hij gaat erachteraan;
nog een beetje verder, en zo gaat hij stukje bij beetje steeds verder het water
in tot hij echt aan het zwemmen is. Hij kan er maar niet genoeg van krijgen.
Steeds weer haalt hij me terug om weer die stok in het water te gooien. Echt
mooi omzien. Ik beleef er zelf ook plezier
aan. Verder dan mijn voeten kom ik niet, ik ben al niet zo’n zwemmer en
natuurwater vind ik altijd een beetje vies.
Ik ga even op de zonnebedjes liggen die hier op het strandje staan, maar
dat is ook niet echt mijn ding, ik ben niet zo’n zonneklopper en besluit dan
maar terug bij de camper te gaan zitten.
Ik moet ook het uur in ’t oog houden want eten is om 19u.
Dan werk ik mijn blog even bij en ga verder plannen waar ik
dan morgen naartoe rijd…
donderdag 25 juni 2015
DAG 58 - donderdag 25.06.2015 NONETTES
DAG 58
- Nonettes - donderdag
25.06.2015
Hier is het nu echt echt stil, alleen de vogeltjes hoor je
fluiten. Dus weer een goede nachtrust gehad.Ik ga al direct het bos in en laat
Droopy wat lopen en dan haal ik mijn verse croissants af aan de receptie. Maar
nu is het een mijnheer die er zit. We praten een beetje ik in Frans met haar
op; maar we begrijpen elkaar toch.
Dan lekker ontbijt met lekkere sterke koffie.
Ik geraak niet zo goed in
gang ; maar dan zet ik mijn twee
shorten in wat sop, mijn laatste beetje waspoeder, en terwijl poets ik mijn
mini badkamertje, dus ik ben snel klaar. Ik ga aan de wasbakken mijn shorten
spoelen en hang ze dan op de wasdraad te drogen.
Dan lees ik de laatste pagina’s van mijn boek; zit nog wat
te puzzelen maar de steekbeesten laten me niet met rust. Ook zie ik Droopy
geregeld van plaats veranderen want ook hij heeft er last van. En ze steken
fameus hoor; je voelt ze gewoon steken; wat
zijn het een soort vliegen, kleine dazen en een soort mug die je ook
echt voelt steken, ’t is net of er iemand met een dikke naald steekt.
Ik ben ze beu die kleine venijnige steekbeesten dus inpakken en wegwezen!!!
Ik ga het dorp eens
bezoeken; het is maar 2km van hier maar wel 20% stijl omhoog. En ik heb weer te
lang gewacht om te vertrekken en het is middag dus het heetst van de dag.
Ik zelf heb er niet
zo heel veel last van want er staat een licht windje. Maar ik voel de hitte van
de weg af komen en ik vraag me af of Droopy daar aan zijn poten geen last van
heeft. Ik heb dikke wandelschoenen aan. Maar hij stapt flink mee dus ik denk
dat het o k is.
Het is toch wel
puffen en zweten om boven te komen; en nergens geen stukje schaduw. Gelukkig
heb ik mijn staphoedje op, het is misschien niet zo elegant; maar het houd toch
de felle zon weg van mijn hoofd en mijn ogen. Anders heb ik binnen de kortste
keren hoofdpijn.
Net voor ik de eerste
huizen van het dorp zie is er een picknick bank onder de bomen en veel schaduw;
dus daar zetten we ons even en geef Droopy wat te eten en vooral te drinken. Ik
neem ook een flinke slok van het nog frisse water en eet een platte kaasje. Het
uitzicht is er werkelijk prachtig. En zooooo stil en rustig.
Na wat gerust en genoten te hebben stappen we verder het
dorp in. Ik wil nog hogerop; van beneden kan je een kruisbeeld zien staan
; helemaal op de top van de berg en daar wil ik heen.
Ik trek ondertussen verschillende foto’s want het is een oud
gezellig dorp.
Het laatste stuk is echt een hele klim, langs paadjes met
grind stijl omhoog; dus ik moet goed
uitkijken dat ik niet wegschuif. Er
staat een wegwijzer dat er ruïnes van een chateaux zijn bij het kruisbeeld;
EN (tromgeroffel) ik ben er geraakt. Wat ik allemaal al niet doe hé om jullie mooie plaatjes te bezorgen (grapje) Het uitzicht is grandieus. Een beetje op het
dak van de wereld.
Dat zal je in Zwitserland en Oostenrijk nog wel meer hebben,
of in Nepal waar Cindy geweest is.!
Van het kasteel is niet veel meer te zien ; enkel wat
stenen, dus zet ik me op één van die stenen in de schaduw om wat te rusten; en
eet een croissantje uit het vuistje; en drinken we het laatste water op. We
wandelen meer het centrum van het dorp in en daar staat nog een echt kasteel,
of grote villa of ?????????? ik weet het niet maar wel veel recenter. Ook een
heel oud kerkje en op het marktplein zie ik een
terrasje waar we iets kunnen drinken, blijkt een crèpperie, te zijn maar
spijtig genoeg niet open.
Dus wandelen we door naar de andere kant van het dorp; want
volgens de eigenaar van de camping kan je ook langs het bos terug wandelen. En
ja ik zie al snel een bekend punt waar ik gisteren ook gewandeld heb; dus ik ben gerust dat ik niet verloren zal
lopen.
Ik ben weer blij dat ik aan de Trollenmobiel ben en zet me
buiten met een lekker fris pintje. En schrijf mijn blog nu het nog kan; want ik
heb maar tot de namiddag Wi-Fi betaald.
Naast mij is een Engelse camper komen staan en de mensen
spreken me al direct aan door de hond natuurlijk. Zij hebben er verschillende
gehad en allemaal gestorven van ouderdom. Het is de eerste maal dat ze zonder
hond op vakantie zijn. Hele vriendelijke mensen.
Vanavond staat er pizza op het menu. Minder dan een km van
de camping is een pizeria, en ik hoop dat hij vanavond ook open is; deze middag
ben ik er gepasseerd en toen zat er
volk.
En verder ga ik nog mijn trip voor morgen plannen; richting
de Loire; en dan op tijd mijn bedje in.
’s Nachts koelt het behoorlijk af; ik heb mijn dikke dons er
terug moeten op leggen.
Ik hoop maar dat ik nog wat mooi weer mag hebben voor ik
thuis ben.
woensdag 24 juni 2015
DAG 57 woensdag 24.06.2015 NONETTES
DAG 57 -
woensdag 24.06.2015 NONETTE
Vandaag is uitgeroepen tot poets- en wasdag. Dat moet nu
eenmaal ook gebeuren. Eerst wandel ik met Droopy een beetje rond en ga ik mijn
brood ophalen. Dan een lekker ontbijt met verse croissant.Terwijl ik binnen een
beetje opruim en het eten weer in de koelkast zet zit Droopy buiten aan de lijn
zodat hij niet weg loopt; en als ik buiten kom zie ik dat hij heel het potje
boter heeft opgegeten. Ik moet dat laten vallen hebben of zo want ik wist niet
dat het nog buiten stond. Dus die zal de komende dagen wel goed kunnen ….
Dan zoek ik de was uit en ga hem in de machine steken; ik
hang ondertussen een waslijn tussen twee bomen en dan ga ik maar een beetje
lezen. ’t Is tenslotte toch vakantie hé !!!
Ik werk ook een beetje aan mijn blog en heb ondertussen
vreselijk veel spijt dat ik de Provence
niet heb verkend nu ik er zo dicht bij was. Vooral als ik de temperatuur hier
heb voelen zakken en van de mailtjes verneem dat het in België nog veel
slechter is. Maar terug rijden is een beetje ver en te kostelijk. Ik ga eens
uit dokteren wat ik nog voor mooie plaatsen kan bezoeken. In mijn achter hoofd
zit er iets van een stukje Duitsland misschien de Moesel???? We zien wel.
Ik ga de was halen en hang hem te drogen en ga dan toch maar
een wandeling maken met Droopy. Niet t never maar ik neem toch maar mijn
fototoestel mee en zo stappen we de berg naar omhoog. Het is een wat verlaten
weg en we komen geen verkeer eigenlijk
komen we niks of niemand tegen. Dat is dan wel heel relaxed wandelen en kan ik
Droopy ook nog eens echt los laten lopen.
Maar Droopy zou Droopy niet zijn of ik zie hem al zoeken naar iets
heerlijk stinkends om eens goed in te rollen ; een paar keer kan ik hem er vanaf
houden door hem foei toe te roepen: maar ik denk eigenlijk dat hij niks naar
zijn goesting gevonden heeft. We wandelen toch maar verder en verder en ik hoop
om hoog genoeg te kunnen komen om een mooi uitzicht te krijgen over het dal.
We passeren een wei waar grote gevaarlijk uitziende stieren
en koeien en kalfjes in liggen. Ik ben een beetje bang dat de hond erin zou lopen maar dat gebeurt niet
en we klimmen verder omhoog. Altijd weer een stukje hoger , en inderdaad daar
heb je een prachtig uitzicht. Helemaal bovenaan staan zelfs nog huizen, maar
zover gaan we niet en keren terug naar beneden.
Deze keer zie ik dat Droopy wel van plan is om de wei van de
beesten in te lopen en ik roep hem terug en roep dat hij moet komen maar hij
luistert niet; wat uit draaid op een lange kreet van hem ; omdat er natuurlijk
stroom op de draden stond. Daar had ik eerst nog niet aan gedacht, ik was
alleen bang dat de stier zijn territorium zou willen verdedigen maar die bleef
gewoon rustig liggen. Sorry maar ik kon nu geen medelijden hebben, “Wie niet
horen wil moet maar voelen” Gelukkig was
het niet te erg en kon hij er langs de andere kant voorzichtig terug uit.
Als we terug zijn lust ik wel een fris pintje en maak voor
mezelf een warme croissant met kaas, en een bord met stukjes manco en Griekse yoghurt. Hoe maak ik nu die
croissant warm; Ik verwarm mijn wokpanneke met een scheel erop; zodat ik een
klein oventje heb en dan doe ik het vuur uit en doe mijn croissant er in;
voila!!
Om te poetsen is mijn goesting over gegaan dat zal voor een
andere keer zijn. Ik vouw wel de droge
was op en ga nog een beetje lezen.
Als avond eten maak ik van al de overschotjes verschillende
tapas klaar. Sardientjes (uit blik) patatas bravas maar zonder de saus,
tortilla, chorizo, mixed sla, lookbroodjes met tomaat. En natuurlijk een fris
pintje en als dessert kersen.
Ik heb vandaag echt een luie dag dus lees ik nog wat, doe
wel de grote afwas werk nog wat aan mijn blog en dan mijn bedje in.
DAG - 56 - dinsdag 23.06.2015
DAG 56
- dinsdag 23.06.2015 weer op weg
Na een goede nachtrust ben ik er nog niet goed uit wat ik
vandaag ga doen; blijven of vertrekken. Ik krijg wel een beetje heimwee en ik
ben toch nog ver van huis. Vermits ik hier eigenlijk het voornaamste gezien heb
, en je hier eigenlijk maar 24u mag staan ga ik toch maar doorrijden. Net voor mij in een hoekje van de Parking
staat een oud klein caravaneke dat al een heel tijdje niet gereden heeft en
daar woont een beetje een eenzaat in; ik denk dat die de parking een beetje in
de gaten moet houden of alles in orde is.
MAAR waar naartoe. Ik
heb eigenlijk nog niks gepland en mijn wegenkaart van Frankrijk is eigenlijk
niet gedetailleerd genoeg.
Dus besluit ik in noordlijke
richting te gaan naar Clemont Ferrand.
Ik zoek in mijn boeken en vind een goedkope camping net voor de stad waar
electriciteit en wifi zijn.
1 nacht is wel kort want je hebt toch altijd wel wat werk om
te kunnen vertrekken.Alles in de kastjes tasten en zien dat het goed staat, in
de badkamer alles goed weg zetten , zien dat alle kastjes goed op slot zijn,
het bed, dekens eraf halen de matras helemaal tot vanachter schuiven anders kan
ik het niet dichtklappen. Dan naar boven duwen wat toch wel zwaar is. Daarom
heb ik twee stokken op maat gezaagd, er rubberen toppen op gezet zodat ik die
elk aan een kant eronder kan duwen dan ik ik makkelijker de veiligheidsriemen
vast klikken en heb ik ook een dubbele zekerheid dat het bed nooit op mijn
hoofd kan terecht komen. Dan het deken weer oprollen en er tussen steken. Dan
de zilveren schermen die aan de binnenkant van de voorramen kleven eraf halen
en opvouwen en in de kast . (die schermen zijn echt wel nodig, ze houden zoveel
mogelijk de warmte tegen ze isoleren echt, en dan ’s nachts om te verduisteren.
) Als ik eclectriciteit afneem de kabel weer oprollen. Mijn stoel en tafel weer
in de koffer. Jullie zien ik ben niet zomaar in 1 2 3 vertrokken. En dan mag ik
ook niet vergeten om de dakraampjes te sluiten zodat ze niet kapot kunnen
waaien tijdens het rijden.( en dat ben ik al een paar maal vergeten)
Ik maak het toilet nog leeg, parking betalen en ik ben
vertrokken. Toen ik Droopy wilde
vastmaken om te vertrekken trok hij weer weg met zijn pootjes en zag ik weer
een beetje bloed ; dus dat spelen met de ballen zullen we maar afschaffen, Als
hij zich elke keer zo bezeerd.
Ik moet terug al die kleine dorpjes passeren om bij de grote
weg te komen en terug richting Montpellier om de snelweg naar Clermont Ferrand
te nemen. Daar vind ik nergens geen aanwijzing voor de snelweg. Na een tijdje
zoeken stop ik aan een benzinestation om de weg te vragen en koop me ineens een
atlas van Frankrijk. De mevrouw geeft me gelijk dat het niet staat aangeduid,
ik moet eerst de snelweg richting Barcelona een stukje volgen en die splits
zich dan na een tijdje. Eens ik op de juiste snelweg ben kan ik relaxen en van
het rijden genieten. Want het rijden op zich vind ik ook wel heel leuk. Zeker
als je zo’n prachtige uitzichten hebt die ik al ben tegengekomen. Ik zit nu
echt wel tussen de bergen en mijn oude Trolleke word dat stevig gewaar. Hij
puft en kreunt soms om boven te geraken. Ik moet dikwijls terug schakelen van 5
– 4 en van 4 – 3 maar dat is dan een snelheid ertussen, bij 3 brult de motor
maar bij 4 trekt hij het niet. Dus er wordt veel geschakeld. Camions steken me
voorbij en soms haal ik hen dan weer in.
Maar het is echt heel
mooi hier. Ik houd van de bergen en de uitgestrektheid dat je een mooi en
onbelemmerd gezicht geeft. De afdalingen gaan beter ; soms 5% - 6% -
7% maar ik kom niet aan mijn rem als het niet nodig is, ik laat hem
gewoon in zijn 5e bollen en houd me aan 80 of de snelheid die
voorgeschreven word. Zo tuf ik de ene na de andere berg op en bol dan weer de
ene na de ander naar beneden. En elke keer weer een ander prachtig vergezicht. De bergen zijn begroeid met
dennebomen waar hier en daar plekken bruine rotsen te zien zijn en in de dalen
zie je dan weer grote velden graan staan blinken als goud in de zon.
Frankrijk is goed ingericht voor ce campeerders, zelfs op de
grote parkings van de benzinestations langs de snelwegen kan je het vuilwater
laten weglopen en weer proper innemen. Ook plaatsen voor chemisch toilet leeg
te maken zijn er voorzien. Daar maak ik dan geregeld ook gebruik van
Na meer dan 200 km te
hebben gereden is het hoog tijd om eens te stoppen en de benen te strekken en
een stukje te eten. Ik wandel eerst een
grote toer met Droopy helemaal de parking rond, en deze is een extra grote met picknick banken
voorzien ; ook een uitkijkpunt. En naast de parking ligt volgens mij een klein
vliegveldje, en daar is iets gebeurd er staan verschillende wagens van de
politie en parket vermoed ik; maar het is te ver weg om er iets van te kunnen
maken; er ligt wel een wrak van iets maar ik kan niet zien of het een auto of
iets anders is.
Het makkelijke met een camper is dat je alles bij hebt. Dus
ik pak mijn pan en bak de laatste worstjes die in nog in mijn vriezerke heb en
maak een soort hotdog, met sla en tomaat. Ik neem een halfuurtje rust en kan er
dan weer tegenaan.
Ik kom voorbij de stad Milau, er hangen borden dat dit de
stad van de tempeliers en de ridders is ; en het uitzicht is er ook heel mooi. Ik denk hier
moet ik eens een keertje terug komen. Ik rijd ook een mooie moderne grote brug
over die over een heel diep dal ligt waar beneden de stad is .
Ik houd ook de namen van de dorpen in het oog of die
overeenkomen met degene die ik opgeschreven heb en ook de nrs van de afritten
maar wel of die van de andere zijde kloppen met die van deze zijde. Want afrit
17 moet ik eraf maar dan wel de 17 aan
de overzijde. De beschrijving is voor als je van de andere kant komt. Maar het
komt overeen.
Ik moet in Nonette zijn daar is de camping waar ik naartoe
wil. En zogauw ik de snelweg afrijd staat het al aangeduid, zelfs nu ik nog
zo’n 5 km moet rijden. Ze ligt wel weer heel afgelegen maar dat stoort me niet. Het is een mooie
camping met veel groen en onder de bomen wat dan weer de nodige schaduw
oplevert. Afgebakende plaatsen met overal aansluiting voor electriciteit en een
leuk zwembad met een hele grote afreis voor de kinderen. Maar voorlopig zijn
die er nog niet. Want het hoogseizoen is nog niet begonnen, dat heeft voordelen
maar ook weer nadelen want je kan ook niks kopen nu en het restaurant is ook
nog niet open. Maar de mevrouw is zo lief om morgen een baquette voor me mee te
brengen.
Zo gezegd zo gedaan en ik installer me voor de nacht. Het is
hier wel opmerkelijk kouder, nog warm en zonnig maar niet meer die snikhete
warmte.
’s Avonds moet ik zelfs mijn trui zoeken want die heb ik al
weken niet meer nodig gehad om buiten te kunnen zitten. En midden in de nacht
word ik wakker van de kou, onder mijn lakentje.
Maar voor de rest slaap ik als een roosje en is het al 9.30u
voor ik wakker word.
Abonneren op:
Posts (Atom)